به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این سلول ها می توانند درمحل آسیب اعصاب محیطی به سلول های شوآن، سلول های اندونوریال/پری نوریال، پری سیت های وابسته به عروق، سلول های عضلانی صاف و اندوتلیالی تمایز یابند. به کارگیری Sk-MSCs در فاصله ایجاد شده در اعصاب به دلیل یک آسیب، نتایج ترمیم آکسونی خوبی دارد و دارای اثرات بهتری در مقایسه با پیوند عصب سالم اوتوگرافت(روش گلد استاندارد درمانی) است. این بدین معنی است که بعد از پیوند این سلول ها، دیگراعصاب سالم را قربانی نخواهیم کرد و اختلال عملکردی ثانویه دیگری اتفاق نمی افتد.

از دست رفتن ریشه های عصبی محیطی عمده به دلیل تصادف منجر به از دست رفتن عملکردهای حرکتی و حسی مربوطه می شود و اگر این مربوط به دست ها و پاها باشد اثرات شدیدی روی کیفیت زندگی خواهد داشت. بنابراین استفاده از این روش برای درمان انسانی اهمیت بالایی خواهد داشت.

این مطالعه نشان می دهد که Sk-MSCs ها به طور طبیعی چندین فاکتور رشد نوروتروفیک و عصبی/عروقی را بیان می کنند. این مطلب توانایی رشد سلول های عصبی و عروقی را در گیرنده و اهداکننده تسهیل می کند. هم چنین این توانایی پیشنهاد می کند که Sk-MSCs می توانند ابزار مفیدی را برای ترمیم بافتی بعد از جراحی ها ارائه دهند. در نتیجه برای شفاف سازی پتانسیل Sk-MSCs ها احتیاج به  مطالعات بیشتری است. دکتر Tamaki تاکید دارد که جداسازی سلولی ملایم و زمان تکثیر کوتاه تر و مناسب در کشت ممکن است یک فاکتور کلیدی برای به دست آوردن نتایج بهتر به ویژه در Sk-MSCs انسانی باشد.

پایان مطلب/